පහුගිය දවස්වල මම ඉස්පිරිතාලෙත් නැවතිලා හිටියානේ. මන්දා ඒකෙන් මේකෙන් මම හිතා ගත්තා අයිත්නම් රජයේ ඉස්පිරිතාලවට යන්නේ නැ කියලා.මගේ නිකම්ම නිකම් මාසයක් කෑවා.අන්තිමට බලෙන් ටිකට් කාපාගෙන ගෙදර එන්න උනා.
ඒක හින්දා ඔන්න පෞද්ගලික ඉස්පිරිතාලයකට යන්නයි ගෙදර අයගේ කල්පනාව අයිත් ඔන්න ඊලග 21 ඇතුලත් වෙනවා.මේ පාරනම් ගෙයත් උගස් තියෙන්න වෙන එකනම් ෂුවර් ( ඒකයි මගේ ලැප්ටොප් එකයි විතරයි තාම උගස් නොකර තියෙන්නේ ).
ඉස්පිරිතාල කතාව ඉතින් වෙනම පොස්ට් එකකින් ලියන්නම්.හැබැයි ඉතින් එක දෙයක් ඉස්පිරිතාලේ හිටිය නර්ස් අක්කලා මතක් වෙනකොටත් දුකේ බෑ.
තාත්තාගෙනුත් බර බරේ බැ ජොබ් කට්ටක් හොයා ගන්න කියලා.මේ යන විදියටනම් තවත් උපාධියක් කරන්න වෙන පාටයි ජොබ් එකක් ගන්න.මන්දා මාර අප්සෙට් සීන් එක.එත් ඉතින් තව මාසයක් විතර ඉස්පිරිතාලේ ඉදලා ගෙදර ආවහම බලනවා.
කවුරු හරි යාලුවෙක් වැඩක් කියුවා ඒක මතක් කරගන්න ෆුල් ගේමක් දෙනවා තාම අමතකයි.කිව්ව එකාටත් මල පැනලා ඇත්තේ.අනේ සමාවෙන්න මචන්ග් පොඩ්ඩක් ආයිත් මතක් කරන්න.බලමු ඉතින් රාජ‍ය වෛද්‍ය සේවයෙයි , පෞද්ගලික වෛද්‍ය සේවයෙයි ගුණාත්මකතාවය.
එහෙනම් ඉතින් ලිපිය හමාර කරන්න වේලාව හරි.
එහෙනම් නැවත ටික කාලයකින් හම්බ වෙමු මගේ රෝහල් ජීවිතයේ ලිපි පෙලක් සමග(හුගක් දේවල් තියෙනවා ලියන්න ).
ලස්සණයි
ReplyDelete